Τοποθεσία
Η ιστορική και γραφική Πρασιά είναι μία από τις μεγαλύτερες σε έκταση Τοπικές Κοινότητες (ΤΚ) του Δήμου Αγράφων και της Ευρυτανίας «γαντζωμένη» στους πρόποδες του Ντεληδημιού (2163 μ.) ,βόρεια-βορειοανατολικά του Ραπτοπούλου.
Η Πρασιά, που έχει εξαιρετικά μεγάλη ποικιλία στο ανάγλυφο του εδάφους της, αποτελείται από τους οικισμούς Κυπαρίσσι (υψόμετρο 760 μέτρα), Φουσιανά (υψόμετρο 750), Βασιλέσι (έχει υψόμετρο 1029 μέτρα και αποτελείται, κυρίως, από τους οικισμούς Τσελίστα και Καραμπασίνη), Μεταξάδες (υψόμετρο 776 μέτρα) και Πρόδρομο (υψόμετρο 806 μέτρα). Επίσης, στα όριά της υπάρχουν κι άλλοι μικρότερη οικισμοί, όπως του Στάρδου (Στάρ’τ’), η Βρήκα, ο Κάτω Πρόδρομος, το Τρυποκαρύδι, τα Χαϊδαίικα και ο Μαχαλάς. Από τους μικροοικισμούς αυτούς, του Στάρδου και το Τρυποκαρύδι δεν είναι πλέον κατοικήσιμοι.
Ονομασία
Η Πρασιά, παλιότερα λέγονταν Ζελενίτσα, ονομασία που έχει σλαβική προέλευση και σημαίνει Πρασινάδα ή και Ανώτερη Πρασινάδα. Αν και οι τότε κάτοικοι και οι προεστοί του χωριού, μιας κι έπρεπε… μιας και επιβάλλονταν να γίνει αλλαγή του ονόματός της, εξ’ αιτίας της ύπαρξης του πασίγνωστου, του περίφημου Κυπαρισσιού, απαιτούσαν να ειπωθεί «Κυπαρισσιά», εν τούτοις προτιμήθηκε το Πρασιά, διότι τα περισσότερα χωράφια της είναι συνεχόμενες κλιμακωτές πεζούλες που έχουν τη μορφή πρασιάς.
Τουριστική Περιήγηση στους οικισμούς της Πρασιάς
Κυπαρίσσι
Ο κεντρικός οικισμός της Πρασιάς το Κυπαρίσσι, εκτός της μεγάλης χριστιανικής και εθνικής κληρονομιάς του, κρύβει και αυτό στα σπλάχνα του, ένα μεγάλο και άγνωστο κομμάτι από το “παζλ” της αρχαίας Αγραίας. Διάσπαρτοι αρχαίοι τάφοι, θραύσματα αγγείων, αρχαία εργαλεία κ.α., “ξεβράζονται” μέσα από τη γη. Σημαντικότερα των ευρημάτων αυτών, οι αρχαίες επιγραφές τάφων, με ονόματα που βρέθηκαν κατά καιρούς στη περιοχή. Ο αείμνηστος Ευρυτάνας ερευνητής και σκαπανέας της ευρυτανικής ιστορίας, Πάνος Ι. Βασιλείου, μελέτησε τη περιοχή σχολαστικά. Οι μελέτες του αυτές δυστυχώς, παραμένουν ανεκμετάλλευτες. Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, καμία ανασκαφή δεν έγινε στη περιοχή από την πολιτεία, με αποτέλεσμα, η “άγνωστη” αρχαία περιοχή, να είναι βορά στις ορέξεις αρχαιοκαπήλων.
Ανατολικά του χωριού, βρίσκεται το Κάστρο της Πρασιάς. Από τη θέση του, -που βρίσκεται βορείως του πρασιώτη ρέματος-, πάνω σε λόφο, κατανοούμε το στρατηγικό του σκοπό. Το πρασιώτικο ρέμα, ως ανατολική δίοδος – πρόσβαση, φυλάσσονταν από το κάστρο αυτό. Ελάχιστα τα απομεινάρια του σήμερα. Είναι ίσως το μοναδικό στον ευρυτανικό χώρο, που όμως διασώζεται τμήμα της υπόγειας διαφυγής ή εισόδου του. Το απότομο του φυσικού οχυρού λόφου, σε συνδυασμό με τα τείχη του, το έκαναν απόρθητο.
Η κεντρική συνοικία της Πρασιάς, της παλιάς Ζελενίτσας το Κυπαρίσσι, οφείλει το όνομά του στο τεράστιο κυπαρίσσι του χωριού που δεσπόζει απ’ όπου κι αν κοιτάξεις.
Ο Πατροκοσμάς, περνώντας από τούτα τα χωριά, το χρησιμοποίησε για να απαντήσει στην ερώτηση των παθιασμένων κατοίκων για ελευθερία λέγοντάς τους: ”Αν το κυπαρίσσι αυτό ξεραθεί από την κορυφή του, η Πατρίδα θα ελευθερωθεί, αν ξεραθεί από κάτω, δεν θα ελευθερωθεί’. Το κυπαρίσσι, ένα από τα μεγαλύτερα στα Βαλκάνια, ανακηρύχτηκε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Βασιλέσι
Ο ανατολικότερος οικισμός της Πρασιάς το Βασιλέσι με πολλά αξιοθέατα, χτισμένο στα ανατολικά ριζά του Ντεληδιμίου (2162μ.) και της Φτέρης (2126μ.). Σε τούτο το αλπικό τοπίο, οι άνθρωποι επιμένουν στο τραχύ αλλά ανθρωποκεντρικό βίο, μακριά από τους βίαιους ρυθμούς της αγχωτικής ζωής χωρίς προοπτική. Το βλέπεις στα χαμογελαστά πρόσωπά τους, το ακούς στην καλημέρα τους και στο καλώς ήρθες.
Επί τουρκοκρατίας υπήρξε απόμερο θρησκευτικό ησυχαστήριο. Από την τοπική παράδοση μαθαίνουμε για την ύπαρξη μονής στον Άγιο Αθανάσιο, ίσως μονύδριο, το απόμερο του χώρου συνηγορεί προς αυτό. Σήμερα σώζεται μόνο ο ναός, που σε επιγραφή του τέμπλου αναφέρεται χρονολογία ανεγέρσεως το 1652. Στη περιοχή του Άι Νικόλα έχουν βρεθεί κατά καιρούς πολλά θραύσματα από αγγεία και άλλα αντικείμενα άγνωστης περιόδου. Η τοπική παράδοση μας λέει για κάποιο άγνωστο αρχαίο μεγάλο βασίλειο που υπήρχε στη περιοχή, εξ ου και το όνομα του οικισμού.
Ανασκαφές δεν έχουν γίνει μέχρι σήμερα και γιαυτό δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ούτε να συμπεράνουμε ποιας περιόδου είναι. Δυτικά του βρίσκεται η Πρασιά, με ερείπια αρχαίου κάστρου και αρχαίου οικισμού επίσης. Ανατολικά του, ορθώνονται τα πλούσια βοσκοτόπια του Ντεληδιμίου (2162μ.) και της Φτέρης (2126μ.). Πρόκειται και για μια φυσική άμυνα προστασίας σε περίπτωση εχθρικής εισβολής. Από την απόμερη αυτή θέση του οικισμού, κατανοούμε την σημαντικότητά του. Λέγοντας απόμερη, εννοούμε συγκριτικά έναντι των άλλων οικισμών δυτικά του, και της σύνδεσης – πρόσβασης του με τον “ομαλό” και “κεντρικό δρόμο” του Αχελώου ποταμού. Με το σκεπτικό αυτό, η παράδοση για κάποιο μεγάλο βασίλειο, έχει λογική, αλλά δεν παύει να είναι παράδοση. Ευχής έργο, κάποτε η πολιτεία να δώσει λίγο ενδιαφέρον και σε τούτα τα μέρη.
Νοτιότερα του Αγίου Αθανασίου, περί τα διακόσια μέτρα περίπου, βρίσκεται ένας άλλος επίσης αξιόλογος ναός, ο Άγιος Δημήτριος, του 17ου αιώνα και αυτός.
Μεταξάδες
Οι κάτοικοι των Μεταξάδων της Πρασιάς, είχαν παλιά ως ασχολία και την καλλιέργεια μεταξιού, εξ ου από και η προέλευση του ονόματος του συνοικισμού. Είναι χτισμένος δυτικά και σε μικρή απόσταση δίπλα του κεντρικού οικισμού.
Πολλά νεόχτιστασπίτια μαρτυρούν την αγάπη των κατοίκων για το χωριό τους, που φυσικά τα καλοκαίρια γεμίζουν από ζωή και το γέλιο των παιδιών
Η κεντρική συνοικία της Πρασιάς, το Κυπαρίσσι, οφείλει το όνομά του στο τεράστιο κυπαρίσσι του χωριού που δεσπόζει απ’ όπου κι αν κοιτάξεις. Ο Πατροκοσμάς, περνώντας από τούτα τα χωριά, το χρησιμοποίησε για να απαντήσει στην ερώτηση των παθιασμένων κατοίκων για ελευθερία λέγοντάς τους: ”Αν το κυπαρίσσι αυτό ξεραθεί από την κορυφή του, η Πατρίδα θα ελευθερωθεί, αν ξεραθεί από κάτω, δεν θα ελευθερωθεί”από. Το κυπαρίσσι, ένα από τα μεγαλύτερα στα Βαλκάνια, ανακηρύχτηκε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Άγιος Ιωάννης
Ο Ένας από τους πέντε οικισμούς της Πρασιάς ο Πρόδρομος. Το όνομά του προέρχεται από τους δύο ομώνυμους ναούς του, τον νεόχτιστο στο κέντρο του χωριού, που είναι αφιερωμένος στη Γέννηση του Ιωάννη του Προδρόμου και ο άλλος νότια του χωριού, αφιερωμένος στην Αποτομή της Κεφαλής του Ιωάννη του Πρόδρομου. Στον δεύτερο ναό, η τοπική παράδοση μας λέει ότι λειτούργησε παλιό μοναστήρι, το οποίο καταστράφηκε το 1823 από τον Σκόνδρα πασά. Οι κάτοικοι του χωριού αναβιώνουν κάθε χρόνο την ημέρα της 29ης Αυγούστου παραδοσιακό πανηγύρι με μεγάλη λαμπρότητα. Ετοιμάζουν φασολάδα και άλλα νηστίσιμα εδέσματα και με παρέα το καλό κρασί χορεύουν στο αλώνι του παλιού ναού.
Φουσιανά
Τα ”Φουσιανά” της Ζελενίτσας, χτισμένα νότια του Πρασιώτικου ρέματος, μέσα στον ίσκιο των πλατάνων και των καρποφόρων, δημιουργούν μια ξεχωριστή ομορφιά. Τα παλιά της πέτρινα σπίτια, αρκετά με πάνω από αιώνα ζωής, τονίζουν αισθητά τη τοπική οικοπολιτισμική εικόνα της περιοχής.
Ο κεντρικός ναός, αφιερωμένος στη Κοίμηση Της Θεοτόκου, είναι απομεινάρι ομώνυμης παλιάς γυναικείας μονής. Ιδρύθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και πυρπολήθηκε από τον Σκόνδρα Πασά το 1823. Σώθηκαν αρκετές τοιχογραφίες και εικόνες του 1679 βυζαντινής τέχνης, αλλά τα περισσότερα κειμήλια της καταστράφηκαν.
Αξιοθέατα
Η ΤΚ Πρασιάς είναι μια περιοχή με αρκετά αρχαιολογικά και μεταχριστιανικά μνημεία. Αναμφισβήτητα όμως, το πιο ξακουστό της αξιοθέατο είναι ένα μνημείο της Φύσης. Το ξακουστό Κυπαρίσσι της Πρασιάς.
- Το Κυπαρίσσι της Πρασιάς και το πέρασμα του Πατροκοσμά
Κυπαρίσσι
Όπως προαναφέρθηκε, η κεντρική συνοικία της Πρασιάς, της παλιάς Ζελενίτσας το Κυπαρίσσι, οφείλει το όνομά του στο τεράστιο κυπαρίσσι του χωριού που δεσπόζει απ’ όπου κι αν κοιτάξεις. Η ιστορία όμως του Κυπαρισσίου της Πρασιάς σχετίζεται με το πέρασμα του Κοσμά του Αιτωλού. Ο Πατροκοσμάς, περνώντας από την Πρασιά γύρω στα 1770, χρησιμοποίησε το κυπαρίσσι για να απαντήσει στην ερώτηση των παθιασμένων κατοίκων για ελευθερία λέγοντάς τους: ”Αν το κυπαρίσσι αυτό ξεραθή από την κορυφή του, η Πατρίδα θα ελευθερωθή, αν ξεραθή από κάτω, δεν θα ελευθερωθή”. Το κυπαρίσσι, ένα από τα μεγαλύτερα στα Βαλκάνια, ανακηρύχτηκε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς από το Υπουργείο Πολιτισμού (ΦΕΚ): Απ. 202306/ 3584/1977 (590/ΤΒ/1977) και χαρακτηρίστηκε ως φυσικό διατηρητέο μνημείο.
- Αρχαιολογικά μνημεία
Στο Κυπαρίσσι υπάρχουν λείψανα αρχαίου οικισμού, που κατά καιρούς βρέθηκαν από τους κατοίκους του πολλά αρχαία αντικείμενα. Ενδείξεις αρχαίας οχύρωσης υπάρχουν στη θέση Κάστρο, όπου υπάρχει τούνελ διαφυγής, που στην κατακόρυφη διαδρομή του είναι φραγμένο με πέτρες.
- Αξιόλογα διατηρητέα θρησκευτικά μνημεία
Η Πρασιά εκτός τα φυσικά της κάλλη, έχει να επιδείξει πολλά αξιόλογα θρησκευτικά μνημεία, που δείχνουν ότι κατά τους μεταβυζαντινούς χρόνους, αποτέλεσε κέντρο μοναχισμού. Το θρησκευτικό συναίσθημα σε τούτο τον τόπο, ρίζωσε από τα πρώιμα χρόνια του χριστιανισμού. Η τραχύτητα του τόπου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις της νεοελληνικής μας ιστορίας.
Στην Πρασιά , παρά τα δεινά που επέφεραν οι Τούρκοι στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς, τα μοναστήρια, άλλα μικρά και άλλα μεγάλα, εκκλησίες και εξωκλήσια, λειτουργούσαν και ήταν φάροι για τους βασανισμένους κατοίκους, αλλά και καταφύγια για τους κατατρεγμένους ραγιάδες. Σε όλο το χωριό λειτουργούσαν πολλές μονές και πάμπολλα εξωκλήσια. Η καταστροφή όμως που επέφερε σε αυτά ο Μουσταή Πασά της Σκόνδρας τον Ιούλιο του 1823, ήταν τεράστια. Ήταν τόσο μεγάλος ο χαλασμός που επέφεραν οι ορδές του στο πέρασμά τους για το Καρπενήσι και το Μεσολόγγι, που ακόμα και σήμερα, όταν οι ντόπιοι αναφέρονται σε κάποιο κακό που τους συμβαίνει, παράδειγμα στην καλλιέργεια, λένε “…πέρασε Σκόνδρας”. Πάραυτα, πολλά από τα αξιόλογα μνημεία αυτά, διασώζονται μέχρι σήμερα:
- Ο ναός της Γέννησης Του Χριστού, με αγιογραφίες του 1609 και του Αγίου Νικολάου της ίδιας περιόδου.
- Κρεββάτια – Άι Λιας.
Ο Άι Λιας, το ταπεινό εκκλησάκι που ακροβατεί στο χείλος του γκρεμού, χτισμένος πάνω σε παλιότερο τον οποίο έχτισε ο αρματολός Κουτρουμάνος από τη Πρασιά, σε ευγνωμοσύνη για τη σωτηρία της γυναίκας και του νεογέννητου παιδιού του που κινδύνεψαν από τους Τούρκους.
Τοποθεσίες
- Αυχένας “Γύφτου σπ’λιά”
Πίσω (βόρεια) από τον αυχένα του “Γύφτου σπ’λιά”, τον Ιούλιο του 1823, ο Καπετάν Θανάσης Τσάκας από το Μοναστηράκι των Αγράφων, χτύπησε σε ενέδρα με 30 κλέφτες, την στρατιά του Μουσταή πασά της Σκόνδρας, ο οποίος κατέστρεφε τα πάντα στο διάβα του για το Μεσολόγγι.
Λίγο πιο κάτω (νότια) το τοπωνύμιο “Σ’τούρκ”. Εδώ ο Κατσαντώνης με τους κλέφτες του σε μια ιδιόμορφη ενέδρα κατατρόπωσαν τούρκικο απόσπασμα. Ανέβηκαν πάνω στα έλατα ενός μονοπατιού και μόλις αμέριμνοι πέρασαν οι Τούρκοι από κάτω, τους αιφνιδίασαν πέφτοντας πάνω τους με τα γιαταγάνια στα χέρια
- Αλώνια
Τα αλώνια είναι επίπεδοι και κυκλικοί χώροι στρωμένοι με πέτρινες πλάκες. Βρίσκονται κοντά σε χωράφια και σε υψώματα, όπου φυσούν άνεμοι.
Αλώνι σώζεται στον Πρόδρομο
- Γεφύρια
Στο χωριό μας συναντάμε το ξυλογέφυρο στο Βασιλέσι,στον Πρασιώτη και στου Καραμπεσίνη
- Νερόμυλοι
Οι νερόμυλοι ήταν η βιομηχανία της παλιάς εποχής. Η κινητήριος δύναμή τους ήταν το νερό των πηγών και των ποταμών, όπου μέσω της κάναλης, κινούσε τη φτερωτή του μύλου και αυτή με τη σειρά της την μυλόπετρα. Έτσι άλεθαν τις σοδειές τους, όπως το σιτάρι, το κριθάρι και το καλαμπόκι. Σε πολλούς νερόμυλους υπήρχαν και νεροτριβές, όπου έπλεναν τα βαριά μάλλινα υφαντά, όπως κουβέρτες, βελέντζες, τσιόλια κ.α.Τέτοιοι υπάρχουν :
Ο Νερόμυλος Λιάσκου στα Φουσιανά
Ο Νερόμυλος του Μέγα στο Κυπαρίσσι
Ο Νερόμυλος του Μπαλτά στο Βασιλέσι
Ο Νερόμυλος του Σουφλάκη στο Βασιλέσι
- Πηγές και Βρύσες
Η Ευρυτανία γενικά, σύμφωνα με μία άποψη της ετυμολογίας της λέξης, είναι “εύρυτος χώρα” (χώρα των άφθονων και καλοτρεχούμενων νερών). Είναι τόπος με πολλές πηγές, ρέματα και ποτάμια. Έτσι και στην Πρασιά συναντάμε πολλές πηγές με δροσερό νερό. Στις πηγές αυτές, πότε με απλό τρόπο και πότε με περίτεχνο, κατασκεύαζαν βρύσες για την εκμετάλλευση του νερού. Βρύσες για να ξεδιψάσει ο στρατοκόπος, βρύσες για το πότισμα των ζώων και βρύσες για το πλύσιμο των ρούχων. Αρκετές από αυτές, παρά το γεγονός ότι σήμερα όλους τους συνοικισμούς διαθέτουν σύγχρονο δίκτυο ύδρευσης, υπάρχουν ακόμη σήμερα και συνεχίζουν να ρέουν ασταμάτητα το άφθονο και δροσερό νερό τους.
Ήθη και Έθιμα
- Το πανηγυράκι του Αϊ -Δημήτρη στο Βασιλέσι
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου (1888) λειτουργούσε επι χρόνια ως ενοριακό κέντρο.Στην κόγχη του νάου βρίσκεται η πλατυτέρα, προφήτες και ιεράρχες. Με 21 παραστάσεις στο μεσαίο διάζωμα και 4 φορητές εικόνες στο κάτω διάζωμα συμπληρώνεται ο πλούσιος ζωγραφικός διάκοσμος του Τέμπλου του Ναού.
Η μικρή εκκλησία του Αϊ Δημήτρη έχει πλούσια αγιογραφία η οποία εξιστορεί γεγονότα από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, καθώς και από Αγίους της Εκκλησίας μας. Μέχρι να ακούσουν πως κοντεύει να τελειώσει η λειτουργία για να μπουν και αυτοί στην εκκλησία οι άντρες του χωριού προλαβαίνουν να πουν μερικές κουβέντες. Σκέφτεσαι καμιά φορά πως αν είχε η μικρή εκκλησία του Αι Δημήτρη ηλεκτρικό, οι πανυχίδες με τα αναμμένα κεριά θα έχαναν τη μισή ομορφιά τους. Η λειτουργία ήταν μόνο η αρχή για τη γιορτινή ημέρα και οι κυράδες του χωριού φεύγουν βιαστικά γιατί ξέρουν πως χωριανοί και φίλοι θα περάσουν και από το σπίτι.Έτσι το βρήκαν το έθιμο και έτσι θα το συνεχίσουν οι κυράδες της Πρασιάς που θέλουν τις παννυχίδες για τα ονόματα των δικών τους να τις ευλογεί ο παπάς.
Το πανηγυράκι του Αι Δημήτρη δίνει την ευκαιρία και σε πολλούς ξενιτεμένους να γυρίσουν αυτή τη μέρα στην Πρασιά και να χαρούν μαζί με τους χωριανούς τους
- Τα ξεφλουδίσια τη δεκαετία του 1960
Η διατροφή των Πρασιωτών γινόταν με τη μπομπότα που έφτιαχναν με καλαμπόκι. Όλα τα ποτιστικά χωράφια αλλά και πολλά άνυδρα τα σπέρνανε καλαμπόκι.
Το φθινόπωρο που μάζευαν τα καλαμπόκια είχανε τα ξεφλουδίσματα, στη συνέχεια το λιάσιμο, το στούμπισμα και άλεσμα οπότε το μπομποτάλευρο πήγαινε για ζύμωμα από την κάθε νοικοκυρά. Στο σπίτι εκείνου που είχε τα καλαμπόκια μαζεύονταν όλοι οι συγγενείς, γνωστοί και γείτονες και γίνονταν γλέντι με χορό και τραγούδια.
Στις αρχές του 1960 κάθε νοικοκύρης πρόσφερε φαγητό με κρέας, χυλοπίτες, πατάτες κτλ. αργότερα όμως επειδή το φαγητό μπερδευόταν μέσα στις φούντες και τα φύλλα του καλαμποκιού, πρόσφεραν γλυκά, φρούτα, πίτες κ.α.
- Τα παιδιά και τα παιχνίδια τους στους συνοικισμούς της Πρασιάς
Σήμερα όλα τα σπίτια είναι γεμάτα παιχνίδια πάσης φύσεως και μάλιστα πανάκριβα. Τότε ευτυχισμένος ήταν όποιος είχε μια μπάλα, κυρίως τα πλουσιόπαιδα. Η δική μας η μπάλα (η μπάλα των φτωχών παιδιών) ,τότε στην Πρασιά ,ήταν από τα κουρέλια που έμεναν από τις κουρελούδες των αργαλειών. Τα μαζεύαμε, τα ράβαμε και φτιάχναμε την μπάλα που παίζαμε για ποδόσφαιρο. Πολλές φορές στην προσπάθεια να κλωτσήσουμε, χτύπαγε η μύτη από το παπούτσι κάτω στο έδαφος και η σόλα ξεκόλλαγε αυτών που είχαν παπούτσια, ενώ μάτωναν τα δάχτυλα των ποδιών των ξυπόλητων.
Πολλά σπίτια είχαν αργαλειό. Εκεί τα κορίτσια φτιάχνανε τα προικιά, μαντανίες, κουβέρτες, βελέντζες και κουρελούδες (κόβανε σε λεπτές λωρίδες όλα τα παλιά ρούχα, τα έκαναν κουβάρι κα κατασκεύαζαν ωραία στρωσίδια). Κάθε κορίτσι έπρεπε να μάθει αργαλειό, μοδίστρα, πλέχτρα, κλπ, εκτός των άλλων εργασιών του σπιτιού.
Άλλα παιχνίδια ήταν: τριότα, τσελίκα, γουρούνα, κρυφτό, κοκοσάκι, τόπι, κυνηγητό, καλόγερος, σκατούλια.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία έπαιζαν και τυχερά παιχνίδια όταν είχαν χρήματα όπως: πετραδάκι, κολτσίνα, 31.
Εκδηλώσεις στην Πρασιά
Όλες οι εκδηλώσεις γιορτάζουν την χάρη της αντίστοιχης γιορτής και εκκλησίας που είναι εκείνη την ημέρα.
Ξεκινούν από την Θεία Λειτουργία, αγιασμός, περιφορά της εικόνας της πολιούχου και μετά όλοι μαζί ξεκινούν το πανηγύρι με ζωντανή ντόπια μουσική, πολλά ψητά, μαγειρευτό φαγητό στα καζάνια και πολύ χορό.
- 26 Ιουλίου -Αγίας Παρασκεύης-Παραδοσιακό πανηγύρι στις Μεταξάδες Πρασιάς
- 6 Αυγούστου -Μεταμόρφωση της Σωτήρως-Παραδοσιακό πανηγύρι στο Κυπαρίσσι Πρασιάς
- 9 Αυγούστου -Αντάμωμα Πρασιωτών στα Φουσιανά Πρασιάς
- 15 Αυγούστου-Κοιμήσεως της Θεοτόκου-Στην πλατεία στα Φουσιανά Πρασιάς
- 29 Αυγούστου-Ιωάννη του Προδρόμου-Παραδοσιακό πανηγύρι στον Πρόδρομο Πρασιάς
- 8 Σεπτεμβρίου -Γέννησης της Θεοτόκου-Βασιλέσι Πρασιάς
Πρόσβαση
Η Τ.Κ. Πρασιάς απέχει 375.99 km από την Αθήνα και η διαδρομή διαρκεί περίπου 5 ώρες.
Διαδρομή από Αθήνα: Αθήνα – Λαμία – Καρπενήσι – Κερασοχώρι – Γρανίτσα – Ραπτόπουλο – Πρασιά
Διαμονή & Εστίαση
Τα πλησιέστερα σημεία Διαμονής & Εστίασης στην ΤΚ Πρασιάς είναι το Ραπτόπουλο, τα Κέδρα και τα Λεπιανά. Ωστόσο πατήστε εδώ για να δείτε τους χώρους διαμονής σε όλα τα χωριά του Δήμου Αγράφων και πατώντας εδώ βλέπεται όλους τους χώρους εστίασης.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ΤΚ Πρασιάς, επικοινωνήστε με τον Πρόεδρο κ. Λάμπρο Τσιούνη στο τηλ. 6977137112
Πηγές:
Γ.Αθανασιάς www.gathanasias.gr
Γ.Τασσιός www.evrytania.eu/HomePage.htm
Τουριστικός οδηγός Βασιλείου Χαλαστάνη
Νέα από την Ευρυτανία – www.prasiaonline.blogspot.gr
Κουκουράβας Δημήτρης – dkoykoyravas@yahoo.gr